„Hartelijk welkom in Bolsward, fijn dat u er weer bent”, heet beheerder Arie de Vries van de Stadscamping Bolsward Krijn en Maud uit Oudeschans hartelijk welkom op de wintercamping.
BOLSWARD De twee kijken een beetje verbaasd, bij het enthousiaste en warme onthaal, want het is de eerste keer dat ze op de camping in Bolsward zijn. De twee hebben een bedrijf en hebben op maandag en dinsdag altijd weekend. „Dan trekken we er met onze camper opuit. We dachten we gaan eens naar Bolsward. De camping is mooi in het centrum. Kunnen we vandaaruit de stad verkennen”, vertelt Maud.
Tractor
„Ik dacht jullie te kennen, maar dan vergis ik me”, verontschuldigt de welbespraakte 86-jarige onbezoldigd campingbeheerder, die het werk samen doet met zijn vrouw Diny (78). Hij ziet ook nogal eens een gast passeren en veel campers lijken bovendien op elkaar. Arie geeft aan waar Krijn de camper kan parkeren. “Pas op niet in het gras, want dan moet er een tractor komen om je er weer uit te trekken. Dat kost al snel weer 150 euries.”
Hoewel het in de winter geen storm loopt, zijn er toch altijd gasten op de wintercamping in hartje Bolsward. „Vorige week nog zes passanten gehad”, wijst Arie op de week dat er krokusvakantie was in het Zuiden van het land. Carnavalontvluchters die dan weer in het Rome van het Noorden hun heil zochten.
„Het gaat altijd wel een beetje door. Dat zie je nu wel. We staan even te praten en er komen nieuwe gasten”, vertelt Arie die met Diny in de warmte van zijn oude Kippetje, zoals hij hun ook al op leeftijd zijnde caravan liefkozend noemt. De twee wonen eigenlijk in Ens in de Noordoospolder, maar het leven in een caravan vinden ze veel mooier dan dat in een seniorenwoning in het polderdorp.
Camping Titus
„Schei uit man. We zouden hier graag willen wonen. We gaan nu iedere twee weken terug voor de was en de post. We zijn van Bolsward gaan houden.” Al is Bolsward niet hun grootste liefde, bekennen ze. Het liefst waren ze nog op camping Titus bij Benidorm waar de geboren Amsterdammers na hun pensioen als markthandelaren in hengelsportartikelen twintig jaar een camping beheerden.
„Mijn vrouw kreeg huidkanker, maar is nu weer kankervrij, maar het is niet goed om langer in de Spaanse zon te blijven”, geven ze aan dat het gezond verstand het won bij hun besluit, maar ze betreuren de terugkeer naar het natte Nederland wel. Het afscheid van camping Titus aan de Costa Blanca viel hen heel zwaar.
Om het leed wat te verzachten zochten ze een plekje waar ze met hun mobiele onderkomen konden verblijven. „En zo kwamen we in Bolsward terecht. Een camping in het centrum van de stad en naast geweldig viswater. Joh, hier vang je karpers, paling en wat niet al. En wat ook niet onbelangrijk was; hier kunnen we staan voor 15 euro per nacht inclusief toeristenbelasting. Waar vind je nog zo’n goedkoop stekkie op een camping? ”
Eenmaal op de stadcamping kwam Arie in gesprek met Jilco Venema, de manager van zwembad Vitaloo, waar ook de camping onder valt. „Ik kan slecht stilzitten en Jilco vroeg of ik niet een klusje wilde doen. Als we de toiletten schoon wilden houden, konden we hier gratis staan. Dat was dus snel geregeld. Ik doe ’s ochtends het schoonmaakwerk en Diny ’s avonds. Grasmaaien en kleine reparaties doe ik ook.”
Scootmobiel
„Ik moest nog wel een verklaring van goed gedrag afgeven, maar zelfs dat is gelukt”, zegt hij met een ondeugende lach. Hoewel zijn lopen steeds moeilijker gaat, benadrukt de 86-jarige dat hem niks aan de handen mankeert. Ook Diny lukt het ondanks twee pijnlijke heupen, waardoor ze zich met een scootmobiel voortbeweegt, nog het schoonmaakwerk te doen. Omdat Arie ook minder ter been wordt, delen ze de scootmobiel zodat die optimaal gebruikt wordt.
Inmiddels wonen de twee alweer een jaar en vier maanden op de camping. Als het zomerseizoen begint gaan de grote sanitaire ruimten onder het dak van het zwembad weer open. En echt druk wordt het pas rond Pinksteren, als er vanwege de Fietselfstedentocht geen vierkante centimeter onbenut blijft op de stadscamping.
Naast de enkele passant, wordt de wintercamping in de donkere maanden vooral bevolkt door arbeidsmigranten en mensen die om welke redenen dan ook even onderdak moeten hebben. Arie en Diny hebben vanuit hun Kippetje het zicht op de ingang van de camping. Ze wensen de nieuwe gasten een fijn verblijf in de stad toe. Arie kan het niet laten ze te wijzen op de talenten van de Chinese kok van de Chinese Muur. „Als u daar eten haalt, kunt u er drie dagen van eten”, verzekert Arie. „We zullen kijken”, nemen ze het advies lachend ter harte.
Cees Walinga
